Υπάρχει άραγε ρατσισμός στην εποχή μας που υπερηφανεύεται για την τεχνολογική πρόοδο και την οικονομική της ευημερία; Ή ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που αφορά μόνο το παρελθόν και την ιστορία; Δυστυχώς , η απάντηση είναι πως ο ρατσισμός σε όλες του τις μορφές εθνικός, φυλετικός, κοινωνικός συνεχίζει να μας απασχολεί και να τον συναντούμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ο ρατσισμός ως “ η πρακτική των διακρίσεων ”, η οποία βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής ή μιας ομάδας ή ενός ατόμου έναντι των άλλων ουδέποτε έχει εκλείψει από τις κοινωνίες μας. Ο ρατσισμός παραμένει ριζωμένος στη συνείδηση πολλών γιατί απλά αντιπροσωπεύει την τάση των ανθρώπων να υιοθετούν ιδεολογίες, να εντάσσονται σε ομάδες και κατ΄επέκταση να διακρίνονται με βάση τα χαρακτηριστικά τους, να ξεχωρίζουν , να διαφοροποιούνται από τους άλλους .
Τα αίτια του ρατσισμού είναι ποικίλα. Σίγουρα μια αιτία είναι ο ανταγωνισμός που δημιουργείται μεταξύ των ομάδων και τα συγκρουόμενα συμφέροντα. Αναμφίβολα ένα ακόμη αίτιο αποτελούν τα κοινωνικά στερεότυπα που είτε μεταδίδονται από γενιά σε γενιά είτε δημιουργούνται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σήμερα προβάλλουν καθορισμένα πρότυπα για την ομορφιά, γενικότερα την εξωτερική εμφάνιση και την επιτυχία που θεωρούνται αποδεκτά και προβαίνουν σε αρνητικούς χαρακτηρισμούς για όποιον δεν τα ακολουθεί. Επιπρόσθετα, η έλλειψη παιδείας και μόρφωσης στερεί από τον άνθρωπο την ικανότητα κριτικής και αντικειμενικής αξιολόγησης των στερεοτύπων. Επίσης, η αλαζονεία, η υπεροψία και η τάση επιβολής, οδηγούν στην εξιδανίκευση των προβαλλόμενων αυτών προτύπων. Κοντά σε αυτά προστίθενται η οικονομική δυσχέρεια και τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας όπως η ανεργία και η φτώχεια. Αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε συμπεριφορές μίσους και εθνικού ρατσισμού προς τους μετανάστες που επιζητούν μια καλύτερη ζωή στις ανεπτυγμένες χώρες.
Οι συνέπειες του ρατσισμού είναι πολλές και δυσάρεστες. Αυτοί που υιοθετούν το δόγμα της ανωτερότητας τους απέναντι σε άτομα ή ομάδες με διαφορετικότητα, είναι πνευματικά ανελεύθεροι και οδηγούνται συχνά σε πράξεις μίσους. Το μίσος και ο φανατισμός τους καταργούν τη νηφάλια σκέψη και την αντικειμενική κριτική. Το ίδιο ανελεύθερα καταλήγουν και τα θύματα του κοινωνικού ρατσισμού καθώς χειραγωγούνται, γίνονται ευάλωτα και αδυνατούν συχνά να προβάλλουν αντίσταση στην περιθωριοποίηση και στην εκμετάλλευσή τους. Ο ρατσισμός υπονομεύει τη συνοχή των κοινωνιών και την παγκόσμια ειρήνη, οξύνει τις αντιπαραθέσεις και καταργεί την εποικοδομητική συνεργασία των λαών. Ο ρατσισμός αποτελεί πλήγμα για τη δημοκρατία, παρεμποδίζει την πολιτιστική πρόοδο και τις φιλικές συνεργατικές σχέσεις μεταξύ των ομάδων και των λαών. Δημιουργεί έναν κύκλο μίσους, βίας, συγκρούσεων και ενθαρρύνει την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο ρατσισμός ευνοεί την επικράτηση του αυταρχισμού και της πατριαρχίας, προωθεί τον δογματισμό και απορρίπτει εξ ορισμού τις κοινωνικές και πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις.
Κατά τη γνώμη μου, ο ρατσισμός αποτελεί μια κοινωνική πληγή που δεν πρέπει να διαιωνίζεται στην εποχή μας. Είναι αναγκαίο να εξαλειφθεί και να αντικατασταθεί από την ενσυναίσθηση, τη διαλλακτικότητα και την ανεκτικότητα απέναντι σε κάθε συνάνθρωπό μας ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα, φύλο, θρησκεία, εμφάνιση και τρόπο ζωής.
Καπούτση Ιωάννα , τμήμα Γ3
